بسم الله الرحمن الرحیم

مقدمه: در حالی که به دلیل اشتغالات گوناگون وقت آزاد کمی دارم و هیچ گاه برای وبلاگ نویسی انگیزه ای نداشته ام، پیش از این به فکر ایجاد یک وبلاگ نبوده ام. در مرور سایت ها و وبلاگ ها، به وبلاگ خرقه پشمینه برخوردم که به انحراف دراویش می پرداخت. یکی دیگر از وبلاگ هایی که نظرم را جلب کرد کنکاش بود که اگر چه راه و رسمش نبوی (ص) بود، ولی با نظراتش در وبلاگ خرقه به این امر می پرداخت. بالشخصه آرزو دارم که کنکاش در این زمینه بنویسد و شاید خود را بسیار به نویسنده ی آن نزدیک ببینم و شاید به همین دلیل بود که پس از یک بار نظر دادن در خرقه به این جرم شیرین متهم شدم که خود، نویسنده ی کنکاش باشم. و وقتی شماره موبایل خود را درج کردم، به جز یکی دو تماس مشکوک که چند ثانیه بیشتر طول نکشید، کسی از دراویش تماس نگرفت.  

و اما بعد: همه ی پست ها و کامنت های خرقه پشمینه و اغلب وبلاگ های دراویش منحرف را مرور کردم. معتقدم که خرقه پشمینه اشتباهاتی دارد. مهم ترین اشتباهش این است که گمان می کند دراویش واقعا به راه و مرام خود پای بندند و نمی داند که اینها به هیچ دین و آئینی پایبند نیستند و فقط در دکانی که اجانب به راه انداخته اند شاگردی می کنند تا دو ریال گیرشان بیاید. اگر چه پس از تذکرات کنکاش مبنی بر نوکری دراویش منحرف برای بیگانگان، دراویش و از جمله «حقیر فقیر» نویسنده وبلاگ ایلیا نوشته های ضد مردمی خود را پاک کردند، اما همچنان شواهد بیرونی و اینترنتی دال بر این قضیه هست که من بنا دارم در این وبلاگ به آنها بپردازم. به ویژه در کامنت های وبلاگ خرقه، دراویش سوتی های زیادی می دهند که من قصد بررسی شان را دارم. در این مجال آن قدر بگویم که عمده ترین وجه مشخصه ی دراویش مزدوری ایشان برای بیگانگان و دشمنان اسلام است و در مرحله ی بعد شیوه ی رفتاری ایشان است که تماما انحرافی و التقاطی می باشد. تا بعد.